Camcılık ve Yapım Teknikleri İle İlgili Sözlük

Dipten Gelen Parıltı

Camcılık ve Yapım Teknikleri İle İlgili Sözlük

Aletle Şekillendirme: Yapıtın bir alet kullanılarak (kıskaç, maşa ya da kerpeten) şekillendirilmesidir. Kimi zaman kabın boyun kısmında görülen izler, yapıtın buradan aletle tutulduğunu göstermektedir.
Aşınma: Dış etkenlerin neden olduğu bozulmalardır. Yüzey pul pul dökülür, renk değişiklikleri olur. Isı ve nem değişiklikleri ile bazı toprak cinsleri buna yol açar.
Ateşle Parlatma: Cam kabın ağız kenarı ve dış yüzeylerindeki pürüzler ve çapakların giderilmesi için yapılan son ısıtma işlemidir.
Balmumu Döküm Tekniği: Önce iç kalıbın üzerinin sıcak balmumu ile kaplanması, işlenmiş balmumu üzerine dış kalıbın kapatılması, bu oluşumun ısıtılarak boşaltma deliğinden balmumunun akmasının sağlanması ve boşalan iki kalıp arasına küçük cam kırıklarının doldurulması işlemidir. Kalıp sonradan ısıtılır ve içindeki cam kırıklarının sıcakta eriyerek kalıp biçimini alması sağlanır.
Bezeme: Cam kapların, renkli ve düz lif ile sarılarak ya da serpme, sıçratma, çark kesme-torna kesme, sıkıştırma, kafesleme, çukurlaştırma, boyama gibi yöntemlerle süslenmesidir.
Boru Biçimli Taban Halkası: İçe itilmiş bir çeşit tabandır. Taban halkası boru biçimlidir.
Cam İpliği: Küçük bir hamurdan çekilmiş ince cam lif sarılarak yapılmış süsleme tekniğidir. İnce olanları yılan teli, kalın olanları yay diye tanımlanır.
Cameo: Yapıtın cam yüzeyi üzerine değişik renkli cam tabakasının üflenerek tutturulması ve daha sonra traşlanması ile yapılan kabartma resimdir.
Döküm Tekniği: Sıcak cam hamurunun bir iç veya dış kalıp üzerinde şekillendirilmesidir. Açık kaplar için kalıba döküm, kapalı kaplar için balmumu akıtma tekniği uygulanır.
Düzleştirme: Üretim sırasında kabın düz bir yüzey üzerinde yuvarlanarak dış yüzünün düzeltilmesi işlemidir.
İçe İtilmiş Taban: Bir toprak cam hamurunun üflenerek kabın içine itilmesiyle oluşan taban halkasıdır.
İç Kalıplama Tekniği: Kum-kalıp, kum-maça tekniği de denir. Çubuğun ucundaki beze sarılı kum kalıp erimiş cam dolu potaya batırılır ya da sıcak pudra şeklindeki cam tozu üzerinde yuvarlanır ya da bir aletle kalıp üzerine cam hamuru sürülür. Erimiş cam topağı sert bir yüzey üzerinde seri olarak yuvarlanarak cam çeperine istenilen incelik ve biçim verilir. Ana gövde yine ısıtılarak ağız, kulplar ve kaide eklenir. Bezeme için çeşitli renklerdeki cam lifleri kabın etrafına sarılır ve sonra taranır. Son aşamada çubuk, cam yapıttan sökülür ve kabın içindeki kalıbı oluşturan kum ya da kil boşaltılır.
İç Çatlak: Kabın soğuması sırasında oluşan çatlaklardır.
İrrizasyon: Cam yüzeyinin değişik renkler alarak aşınmasıdır. Önce bulanık parçalar, sonra ilerlemiş safhada pul pul parçalar şeklindeki dökülmeler olur. Sonuçta kap toz haline gelerek dağılır.
Kalıp – Baskı Yapım Tekniği:
Bir dış ve bir iç kalıp kullanılır. Dış kalıp içinde toz haline getirilmiş cam uzun süre ısıtılır. Cam hamur haline geldikten sonra, üzeri iç kalıp ile bastırılarak sıkıştırılır. Dış kalıp ile iç kalıp arasındaki cam, kalıplar sayesinde istenen biçimi alır.
Kalıba Üfleme Tekniği:
Uzun bir borunun ucuna alınan hamur şeklindeki cam topağı daha önce biçim verilmiş kalıbın içine üflenir. Kap böylece istenen formu alır.
Kalıntılar:
Kumdan, kilden, topraktan ya da erimiş cam cürufundan oluşmuş noktalardır.
Kesme Teknikleri:
Kesme çarkı ucunda bulunan Korundum ya da Elmas madenleri yardımıyla, soğuk yüzey üzerinde kesme yöntemiyle bezeme yapılması işlemidir. Torna kesme, yüzey kesme ve perdahlama işlemlerinde kullanılıyordu. Masif kesme yönteminde ise daha büyük cam kütlelerden kesilerek kaba biçim verilmekte ve kap içinin boşaltılması da matkap kullanılarak yapılmaktaydı.
Matlaşma:
Dış etkenler nedeniyle camın geçirgenliğini ve parlaklığını kaybetmesidir.
Mozaik Cam Tekniği:
Çeşitli renklerde bir araya getirilen cam çubuklardan pulların kesilmesi, bunların bir dış kalıp içine yerleştirilmesi, içine cam pullar yerleştirilmiş kalıbın alttan ısıtılması sonucu pulların hafifçe eriyerek birbirleriyle kaynaştırılması işlemidir. Bu tekniğin altın bantlı, millefiori ve retiçelli (ağlı kap) gibi çeşitleri de vardır.
Noble:
Tamamlanmamış bir cam eserin tabanından tutulmasını sağlayan metal çubuktur. Bu çubukla tutularak kabın ağız kenarları ve kulpları ve bezemesi yapılır. Kimi zaman bazı kaplarda tabanda noble izi bulunur. Çoğu zaman bu iz traşlanarak yok edilir.
Oyuk:
Cam yapımı sırasında oluşan hava kabarcıklarının cam yüzeyine çıkarak oluşturdukları bozulmadır.
Üfleme Tekniği:
Uzun bir boru ucuna alınan cam hamurunun içine üflenerek değişik formlarda cam yapıtların imal edilmesidir. Bu tekniğin serbest üfleme ve kalıba üfleme gibi biçimleri de vardır.
Vurma:
Tabanda noble ya da alet kullanımının yol açtığı oyuklardır.
Yakalı Ağız:
Ağız kenarının dışa, aşağı ve yukarı katlanmasıyla oluşan ağız şeklidir.
Yastık Taban:
Kap dibine yapıştırılmış bir parça sıcak camın dışa doğru açılmasıyla oluşan tabandır.
Yay Taban:
Kalın bir cam lifin önce yay, sonra halka şekline getirilerek dibe eklenmesiyle oluşan tabandır.





 
Bu site Kültür ve Turizm Bakanlığı Bilgi Sistemleri Dairesi Başkanlığı tarafından hazırlanmıştır.
Bu sayfa 9689 kez gösterilmiştir.